سال ۱۴۰۳ باز هم برای بسیاری از خانواده های ایرانی با غم و اندوه ناشی از تصادف های جاده ای آغاز شد و آنان را به مصیبت هایی دائمی دچار کرد. در این میان، موافقان و مخالفان واردات و تولید داخل، حکمرانی اقتصادی کشور، فرهنگی و حتا خود شهروندان، همه و همه جزء عاملان کشتار جاده ای مسافران نوروزی به شمار می روند.
به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، براساس آخرین آمار راهور ناجا تصادف های نوروزی ۸۱۳ کشته به جای گذاشته است. در همین رابطه، رئیس مرکز اطلاعات و کنترل ترافیک پلیس راهور فراجا با اشاره به پایان اجرای طرح نوروزی پلیس (۲۴ اسفند ۱۴۰۲ تا ۱۴ فروردین ۱۴۰۳) درباره آمار سوانح جاده ای توضیح داد: «در طول اجرای این طرح حدود ۱۰۰ هزار تصادف رانندگی رخ داده است.»
سرهنگ احمد شیرانی گفت: «از بین این ۱۰۰ هزار تصادف، ۶۶۷ مورد تصادف هایی بوده که منجر به فوت شده است. در جریان این تصادف ها نیز ۸۱۳ نفر جان خود را از دست داده‌اند. البته این آمار مربوط به جان‌باختگان صحنه تصادف هاست و آمار قطعی متوفیان تصادف ها توسط پزشکی قانونی اعلام خواهد شد؛ بنابراین آمار اعلامی، آمار اولیه محسوب می‌شود.
وی همچنین درباره تعداد آسیب‌دیده در تصادف ها نیز گفت: «از مجموع ۱۰۰ هزار تصادف رخ‌داده در این مدت، ۱۷ هزار و ۵۶ فقره تصادف جرحی به وقوع پیوسته است که در این تصادف ها ۲۱ هزار و ۴۴۱ نفر نیز دچار مصدومیت شده اند که مصدومیت برخی از این افراد شامل قطع عضو و… است.»
به گفته شیرانی در این مدت ۸۳ هزار و ۹۳۹ فقره تصادف خسارتی نیز ثبت شده است.
معاون عملیات پلیس راهور فراجا نیز درباره علل وقوع تصادف های نوروزی گفته بود: «تحلیل تصادف های امسال نشان می‌دهد ۴۴ درصد تصادف ها به دلیل عدم توجه به جلوست. این مسئله ریشه در خستگی و خواب آلودگی رانندگان دارد و ادامه رانندگی با این شرایط منجر به وقوع تصادف ها می‌شود.»
سردار محمدباقر سلیمی اضافه کرد: «۲۰ درصد از تصادف ها ناشی از عدم توانایی کنترل وسیله نقلیه است که این مسئله نیز ناشی از سرعت غیرمجاز است. ۸ درصد از تصادف ها، مربوط به سبقت غیرمجاز و انحراف و تجاوز به چپ در راه‌های دوطرفه است که باعث تصادف های بسیار شدید و پرتلفات می‌شود، که این تخلفات نیز سومین علت تصادف های جاده‌ای است.»
وی ادامه داد: «۶ درصد از تصادف ها ناشی از تغییر مسیر ناگهانی و عدم رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی، عدم رعایت حق تقدم‌ها و گردش‌هاست. در مجموع، چهار عامل اصلی عدم توجه به جلو، عدم توانایی کنترل وسیله نقلیه، سبقت غیرمجاز و تغییر مسیر ناگهانی؛ ۷۸ درصد علت تصادف ها را شامل می‌شوند.»
عوامل و آمار یادشده بخشی از دلایل و علل میزان بالای تلفات سوانح جاده ای به شمار می آیند. بخش عمده و اصلی آن را باید در علل دیگر جست‌وجو کرد.
در این شرایط برخی از محصولات پرتیراژ به طنز و طعنه ارابه مرگ نامیده می شوند، اما آیا موضوع را فقط می توان به عوامل انسانی، بی کیفیتی خودروها، مشکلات راه ها و جاده ها خلاصه کرد و تقلیل داد؟ آیا تقصیر و اتهامی متوجه متولیان و مسئولانی که با تصمیم ها و راهکارهای بدیع خود مسبب وضع موجود هستند، نمی شود؟ آیا آن هایی که اجازه واردات آسان و ارزان را نمی دهند جزء عاملان کشتار به شمار نمی آیند؟ آن هایی که خودروهای بی کیفیت را روانه خیابان ها و جاده ها می کنند، چه‌طور؟ آیا رانندگانی که با اطلاع از کیفیت خودرو بدون توجه به مسئولیتی که دارند تنها پدال گاز را فشار می هند مقصر نیستند؟ آیا آن ها را نمی توان قاتلان خودشان به شمار آورد؟ آیا متولیان فرهنگی مرتبط هم جزء این عاملان کشتار به حساب نمی آیند؟ آن هایی که در این سال ها نتوانسته اند با فرهنگ سازی، رانندگی اصولی و رانندگان مسئولیت پذیر و آگاه تربیت کنند، مسبب این تصادف ها و سوانح به شمار نمی آیند؟ نقش پلیس راهور در این مصیبت چیست؟ وقتی عواملی مانند جریمه ها و توقیف خودرو منجر به نتیجه بهینه نشده است، نباید به راهکاری تازه و سختگیرانه تر فکر کنند؟
در این ماجرا نمی توان بخش خاصی را صرفاً مقصر دانست و تقصیر را بر گردن دیگران انداخت. بی کیفیتی خودروها، جاده های خراب، رانندگان، پلیس راهور، جرائمی که بازدارنده نیستند وعدم مسئولیت پذیری همه به یک اندازه در بروز چنین فجایعی به یک اندازه دخیل و سهیم هستند، یعنی همان‌قدر که مسئولان و متولیان در این مسئله سهیم هستند، فرد فوت شده نیز همان‌قدر سهیم است. متأسفانه گویا کشته شدن مردم در جاده ها برای بسیاری عادی شده است و مسئولان و نهادها و سازمان های مرتبط فقط در پی تبرئه خود هستند.
