چولیتا‌ها می‌گویند تجربه طولانی زندگی در ارتفاعات بالا و حمل وزن سنگین به آن‌ها کمک می‌کند بتوانند به هیمالیا بروند.
فرارو- جولیا کوئیسپه تینکوتا اولین باری را که به قله کوه هوآینا پوتوسی بولیوی رسید، جایی که او و سایر زنان بومی آیمارا مدت‌ها مشغول پخت و پز یا حمل وسایل برای دیگر کوهنوردان برای رسیدن به کمپ اصلی بودند، به یاد می‌آورد.
به گزارش فرارو، این زن ۳۵ ساله در حالی که دوباره با گروه کوچکی که همگی لباس سنتی «چولیتا» با دامن‌های قرمز بلند و حمل وسایل خود در پتو‌های رنگارنگ پوشیده بودند از کوه ۱۹۹۷۴ فوتی (۶۰۸۸ متری) بالا رفت، گفت: وقتی به قله رسیدم، احساس کردم در هوا هستم، مثل اینکه در بهشت هستم. تبلیغات • برای ادامه ورق بزنید
وی افزود: از کوه نور‌های شهر لاپاز را دیدم که مانند ستاره می‌درخشیدند. در آن لحظه فکر کردم که هرگز صعود را متوقف نمی‌کنم.
چولیتا‌ها با کنار گذاشتن تجهیزات مدرن کوهنوردی، با دامن‌های چند لایه و ژاکت‌های پشمی خود صعود می‌کنند، اگرچه کلاه خود را با کلاه ایمنی تعویض می‌کنند و کرامپون را به کفش‌های خود اضافه می‌کنند.
آن‌ها می‌گویند که آکونکاگوآ آرژانتین، مرتفع‌ترین قله قاره آمریکا با ارتفاع ۲۲۸۳۸ فوت، و همچنین اوجوس دل سالادو، مرتفع‌ترین آتشفشان جهان، در مرز شیلی و آرژانتین را فتح کرده اند.
هدف کوهنوردان چولیتا رسیدن به قله اورست در فصل برف ۲۰۲۵ است. اکنون آن‌ها در حال آموزش هستند – و به دنبال پشتوانه مالی – برای صعود به یک قله حتی بالاتر: اورست.
النا کوئیسپه تینکوتا، خواهر جولیا گفت: من می‌خواهم اولین زنی باشم که به قله اورست می‌رسد، زیرا می‌خواهم دامن خود و پرچم بولیوی را به اهتزاز درآورم.
چولیتا‌ها می‌گویند تجربه طولانی زندگی در ارتفاعات بالا و حمل وزن سنگین به آن‌ها کمک می‌کند بتوانند به هیمالیا بروند.
النا گفت که این گروه با شرپا‌هایی که کوهنوردان خارجی را به اورست راهنمایی می‌کنند، علاقه دارند.
او گفت: من دوست دارم با شرپا‌ها ملاقات کنم و داستان‌های خود را از کوه‌ها به اشتراک بگذارم. من دوست دارم آنجا باشم، تا با حیوانات آن‌ها ملاقات کنم. شرپا‌ها تقریباً شبیه ما هستند.
