در روزهای اخیر شاهد آن بوده‌ایم که سناریوهای مختلفی برای قیمت بنزین از سوی کارشناسان و فعالان این حوزه مطرح می‌شود که یکی از محتمل‌ترین آن سناریوها سه نرخی شدن بنزین است.
به گزارش پایگاه خبری اسب بخار حدود یک ماه پیش شرکت ملی پالایش پخش فراوردهای نفتی اعلام کرد که ۸۵ درصد مردم کمتر از ۱۶۰ لیتر بنزین سهمیه‌ای که در کارت سوختشان وجود دارد مصرف می‌کنند.
این آمار اما ثابت نماند و اخیرا مدیرعامل شرکت ملی پخش فراورده‌های نفتی اعلام کرده است که ۹۳ درصد مردم کمتر از ۱۶۰ لیتر بنزین موجود در کارت سوخت خود استفاده می‌کنند و تنها ۷ درصد دارندگان خودرو بیش از این سهمیه مصرف دارند.
البته از آنجایی که بسیاری از مردم از کارت سوخت‌های جایگاه‌ها استفاده می‌کنند، ممکن است این آمار به دور از واقعیت باشد، اما نکته اصلی این است که مدیران وزارت نفت می‌خواهند این موضوع را به مردم بقبولانند که مصرف عمده دارندگان خودرو کمتر از ۱۶۰ لیتر است.
به باور کارشناسان این حوزه گفته‌های مسئولان وزارت نفت می‌تواند نشانه‌ای از آن باشد که بنزین سه نرخی برای کشور توجیه دارد و اگر هم نرخ سومی برای بنزین مطرح شود تنها عده قلیلی ناچار به استفاده از آن خواهند شد.
این توجیه مدیران وزارت نفت می‌تواند آغازی بر سه نرخی سازی بنزین باشد. البته تا کنون مدیران این حوزه به هیچ عنوان نرخ‌های جدید بنزین را قبول نکرده‌اند و هرگاه که صحبتی از این موضوع به میان می‌آید آن را تکذیب می‌کنند.
این در شرایطی است که افرادی مانند مصطفی میرسلیم که روزهای پایانی نمایندگی مجلس را سپری می‌کند بارها از ارزان بودن بنزین انتقاد کرده‌اند و برخی رسانه‌ها نیز با تکیه بر استدلال‌هایی از قبیل پرداخت کلان یارانه انرژی توسط دولت خواهان افزایش قیمت سوخت شده‌اند.
سوختی که به نظر می‌رسد با شرایط اقتصادی کنونی امکان افزایش قیمت آن برای دولت وجود ندارد؛ چرا که مردم توان پرداخت هزینه‌های بیشتر برای زندگی را ندارند و نرخ سوخت به عنوان یکی از اصلی‌ترین نرخ‌های تعیین کننده می‌تواند بر قیمت کل سبد مصرفی خانوارها اثرگذار باشد.
حال باید دید در این وانفسای اقتصادی و در شرایطی که نرخ ارز به واسطه رشد چشمگیر نقدینگی هر روز افزایش پیدا می‌کند، دولت چه تصمیمی برای مدیریت سوخت خواهد داشت.
این در حالی است که مصرف بنزین به دلیل وجود خودروهای پرمصرف داخلی و فرسوده شدن خودروهایی که سال‌ها پیش باید جایگزین می‌شدند و به دلیل شرایط دشوار اقتصادی همچنان در خیابان‌ها تردد می‌کنند، به این سطح رسیده است و اگر خودروهای استاندارد در سال‌های اخیر وارد کشور می‌شدند هیچگاه شرایط به جایی نمی‌رسید که برای مصرف سوخت نیاز به استفاده از سیاست‌های قیمتی باشد.
اما اکنون کار از کار گذشته است و دولت دیگر توان مدیرت مصرف سوخت را ندارد؛ چرا که نه تنها پولی برای توسعه صنعت پالایش و افزایش تولید بنزین ندارد، بلکه خودروهای موجود را نیز به دلیل نبود منابع کافی و حضور پررنگ مافیای خودرو در این بازار نمی‌تواند تغییر دهد و در این میان تنها راه مدیریت مصرفی که به ذهن دولتمردان می‌رسد تحت فشار قرار دادن مردم و استفاده از ابزارهای قیمتی است.
