احتمالا بارها این موضوع را شنیده اید که خرید خانه و ماشین برای جوانان آرزو شده است، اما باید دید این ماجرا چقدر حقیقت دارد؟
به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، وضعیت اقتصادی در کشور در سال اخیر به جایی رسیده که خرید بسیاری از کالاها برای مردم ناممکن شده و همین مساله بازار خودرو را نیز تحت شعاع قرار داده است.
حداقل دریافتی مصوب برای کارگران در سال ۱۴۰۳ چیزی حدود ۹ میلیون تومان است، رقمی که به هیچ عنوان با هزینه های جاری زندگی در کشور همخوانی ندارد و همین مساله شکاف عمیقی بین درآمد و هزینه ها ایجاد کرده است.
سیاست های دولت در سال های گذشته موجب شده که ارزش پول ملی به شدت کاهش پیدا کند و از آنجایی که هنوز دولت متولی بخش عمده ای از بنگاه های اقتصادی است و بدنه بسیار بزرگی نیز دارد نمی تواند اجازه دهد که دستمزدها نیز هماهنگ با تورم حرکت کنند.
از این رو هر روز سفره مردم کوچک تر می شود و در نتیجه شاهد آنیم که خرید خودرو برای بسیاری از مردم ناممکن شده است. وضعیت به جایی کشیده که آرزوی جوانان از خودروهای اروپایی و به روز دنیا اندک اندک به خودروهای چینی رسید و اکنون حتی تولیدات ایران خودرو و سایپا نیز برای مردم دست نیافتنی شده است.
یک محاسبه ساده نشان می دهد که یک کارگر مجرد با حداقل دریافتی ۹ میلیون تومان حداقل باید ۸۰ ماه صبر کند تا بتواند یک خودروی پارس یا شاهین که از تولیدات مردم پسند خودروسازان داخلی اند را خریداری کند.
این در حالی است که با شرایط تورمی شدید کشور تقریبا همه این باور را دراند که حتی تا یک ماه دیگر نیز قیمت ها در بازه های کنونی ثابت نمی مانند؛ چه برسد به چند سال. حال آن که دستمزد البته سالیانه ۱۰ تا ۲۰ درصد افزایش پیدا می کند و می توان پیش بینی کرد که تا چند سال دیگر نیز چه وضعیتی خواهد داشت.
اما نکته جالب این است که خرید این خودروها با این محاسبه تنها در صورتی ممکن می شود که فرد مورد نظر هیچ هزینه دیگری نداشته باشد و قیمت خودرو نیز شامل تورم نشود، امری که بدون شک غیر ممکن خواهد بود. گفتنی است که به باور کارشناسان و آمارهای غیر رسمی، میانگین اجاره بها در شهر تهران چیزی بیش از ۲۰ میلیون تومان در ماه است و حتی اگر این رقم را به دو قسمت هم تقسیم کنیم باز هم حداقل حقوق کفاف این نرخ را نخواهد داد. در چنین شرایطی عجیب نیست که آرزوی جوانان از مرسدس و ب ام و به پژو پارس و شاهین افول کرده و همین آرزو نیز گویی که با یک زندگی ساده، امکان پذیر نخواهد بود.
حال جامعه مانده است و سطح آرزوهای مردم که روز به روز پایین تر می آید و مسئولان نیز در طرفی دیگر دغدغه های خود را دارند و کاملا مردم را فراموش کرده اند و از آنجایی که درآمدها روند نزولی در برابر هزینه های زندگی دارند، بعید نیست که در آینده خرید خودروهای چند سال کارکرده نیز غیر ممکن شود.
در این بستر شاهد آنیم که بخش عمده خودروهای کشور فرسوده اند و علاوه بر این که به شدت در آلوده سازی محیط زیست نقش دارند، ایمنی مردم را به خطر می اندازند و این شرایط با ناتوانی مردم در خرید خودروهای جدید، در آینده وخیم تر نیز خواهد شد.
دولت با سیاست های نادرست خود در زمینه های مختلف، اقتصاد کشور را به چاهی بی پایان تبدیل کرده و یکی یکی آرزوهای مردم را که روزی نیازهای اولیه شان بودند را به قعر آن پرتاب می کند؛ سیاست هایی که در هیچ عرصه ای، رفاه و آسایش مردم را هدف نمی گیرند.
